Na osnovu člana IV.4.a) Ustava Bosne i Hercegovine, Parlamentarna skupština Bosne i
Hercegovine, na 10. sjednici Predstavničkog doma, održanoj 13. juna 2007. godine, i na 7.
sjednici Doma naroda, održanoj 30. jula 2007. godine, usvojila je

OKVIRNI ZAKON
O VISOKOM OBRAZOVANJU
U BOSNI I HERCEGOVINI

DIO I. OPĆE ODREDBE
1. Cilj Zakona
Član 1.
Zakonom o visokom obrazovanju u Bosni i Hercegovini (u daljnjem tekstu: Zakon) utvrđuje se:
organizacija visokog obrazovanja u Bosni i Hercegovini, odgovornost nadležnih vlasti u ovoj
oblasti, ustanovljavaju tijela za provođenje zakona i međunarodnih obaveza Bosne i Hercegovine,
te način osiguravanja kvaliteta u oblasti visokog obrazovanja.
Član 2.
S ciljem reforme visokog obrazovanja, ovaj Zakon ustanovljava osnovne principe i standarde za
sticanje visokog obrazovanja u Bosni i Hercegovini, u skladu s relevantnim odredbama Evropske
konvencije o zaštiti ljudskih prava i osnovnih sloboda (ETS No. 5, 1950.) i njenih protokola,
Preporukom Komiteta ministara Vijeća Evrope o priznavanju i ocjeni kvaliteta privatnih
visokoškolskih ustanova [R(97)1], Preporukom o pristupu visokom obrazovanju [R(98)3] i
Preporukom o istraživačkom zadatku univerziteta [R(2000)8] i drugim relevantnim principima
međunarodnopriznatih pravnih instrumenata čija je država ugovornica i Bosna i Hercegovina, te
u skladu s Konvencijom Vijeća Evrope/UNESCO-a o priznavanju kvalifikacija u visokom
obrazovanju u evropskoj regiji (ETS No. 165, 1997.).
Bosna i Hercegovina prihvata evropske strateške ciljeve u oblasti visokog obrazovanja izražene u
Deklaraciji evropskih ministara visokog obrazovanja iz Bolonje (1999.), kao i kasniji razvoj ovog
koncepta.
Visoko obrazovanje je djelatnost od posebnog interesa za Bosnu i Hercegovinu.
2. Visoko obrazovanje: ciljevi i značaj
Član 3.
Ciljevi visokog obrazovanja su:
• ustanovljavati, razvijati, štititi i prenositi znanje i sposobnosti kroz nastavu i
naučnoistraživački rad i time doprinositi razvoju sposobnosti pojedinaca i društva, i
• pružiti mogućnost građanima da, u skladu s propisima, uživaju korist visokog
obrazovanja cijeli život.
Član 4.
U smislu ovog Zakona, termin "visoko obrazovanje" znači obrazovanje nakon srednje škole koje
vodi do međunarodnopriznatog stepena visokog obrazovanja.
Visoko obrazovanje zasniva se na:
• akademskim slobodama, akademskoj samoupravi i autonomiji univerziteta;
• otvorenosti univerziteta prema javnosti, građanima i lokalnoj zajednici;
• nedjeljivosti nastavnog rada i naučnog istraživanja, odnosno umjetničkog stvaralaštva;
• uvažavanju evropskih humanističkih i demokratskih vrijednosti, te usklađivanju s
evropskim sistemom visokog obrazovanja;
• poštivanju ljudskih prava i građanskih sloboda, uključujući zabranu svih oblika
diskriminacije;
• konceptu cjeloživotnog obrazovanja;
• interakciji s društvenom zajednicom i obavezi univerziteta da razviju društvenu
odgovornost studenata i drugih članova akademske zajednice.
3. Ciklusi u visokom obrazovanju i evropski sistem prijenosa bodova (u daljnjem tekstu
međunarodna oznaka: ECTS)
Član 5.
Visoko obrazovanje organizira se u tri ciklusa:
• prvi ciklus vodi do akademskog zvanja završenog dodiplomskog studija [the degree of
Bachelor] ili ekvivalenta, stečenog nakon najmanje tri i najviše četiri godine redovnog
studija nakon sticanja svjedočanstva o završenoj srednjoj školi, koji se vrednuje sa
najmanje 180 odnosno 240 ECTS bodova,
• drugi ciklus vodi do akademskog zvanja magistra ili ekvivalenta, stečenog nakon
završenog dodiplomskog studija, traje jednu ili dvije godine, a vrednuje se sa 60 odnosno
120 ECTS bodova, i to tako da u zbiru s prvim ciklusom nosi 300 ECTS bodova, i
• treći ciklus vodi do akademskog zvanja doktora ili ekvivalenta, traje tri godine i vrednuje
se sa 180 ECTS bodova.
Jedan semestar studija nosi 30 ECTS bodova u svakom ciklusu.
Iz odredbi stava 1. ovog člana izuzima se studij medicinske grupe nauka u prvom ciklusu koji se
vrednuje do 360 ECTS bodova.
4. Pravo na akademsku titulu i zvanje
Član 6.
Završetkom stepena prvog ciklusa stiče se pravo na određenu akademsku titulu, odnosno stručno
zvanje u određenoj oblasti koje je definirano Pravilnikom o korištenju akademskih titula, te
sticanju naučnih i stručnih zvanja.
Završetkom stepena drugog ciklusa stiče se akademska titula i zvanje magistra za određenu oblast,
što je definirano Pravilnikom o korištenju akademskih titula, te sticanju naučnih i stručnih
zvanja.
Završetkom stepena trećeg ciklusa stiče se akademska titula i naučno zvanje doktora nauka za
određenu oblast što je definirano Pravilnikom o korištenju akademskih titula, te sticanju naučnih i
stručnih zvanja.
Osim zvanja koja se dodjeljuju honoris causa (počasni doktorat nauka), ne mogu se dodjeljivati
nikakva druga zvanja koja nisu predviđena ovim Zakonom, odnosno Pravilnikom o korištenju
akademskih titula, te sticanju naučnih i stručnih zvanja.
DIO II. VISOKOŠKOLSKE USTANOVE
1. Pristup visokom obrazovanju
Član 7.
Pristup visokom obrazovanju imaju svi oni koji su završili četverogodišnju srednju školu u Bosni
i Hercegovini.
Visokom obrazovanju kojim se bave licencirane visokoškolske ustanove u Bosni i Hercegovini
pristup neće biti ograničen, direktno ili indirektno, prema bilo kojoj stvarnoj ili pretpostavljenoj
osnovi, kao što su: spol, rasa, seksualna orijentacija, fizički ili drugi nedostatak, bračno stanje,
boja kože, jezik, vjeroispovijest, političko ili drugo mišljenje, nacionalno, etničko ili socijalno
porijeklo, veza s nekom nacionalnom zajednicom, imovina, rođenje, starosna dob ili neki drugi
status.
Član 8.
Učenici koji su srednju školu završili u inozemstvu dokaz o završenoj školi, svjedočanstvo ili
diplomu, podnose na ocjenu nadležnoj instituciji koja uzima u obzir kriterije i procedure za
priznavanje stranih kvalifikacija, ustanovljene u skladu s principima Konvencije o priznavanju
kvalifikacija u visokom obrazovanju u evropskoj regiji.
Priznat će se, u pravilu, svjedočanstvo ili diploma koji pokazuju nivo obrazovanja koji se
suštinski ne razlikuje od obrazovanja u Bosni i Hercegovini i koji nosiocu daje pravo da se prijavi
na univerzitet ili pristupi polaganju prijemnog ispita za univerzitet u datoj stranoj zemlji.
Član 9.
Visoko obrazovanje može se sticati redovno, vanredno, učenjem na daljinu, ili kombiniranjem
ova tri načina studiranja, onako kako to predviđa statut visokoškolske ustanove.
2. Visokoškolske ustanove
Član 10.
Visokoškolske ustanove u Bosni i Hercegovini su univerziteti i visoke škole.
Termin "univerzitet":
• ograničen je na visokoškolske ustanove koje se bave i nastavnim i istraživačkim radom,
koje nude akademske stepene sva tri ciklusa, sa ciljevima koji uključuju unapređenje
znanja, misli i školstva u Bosni i Hercegovini, obrazovni, kulturni, društveni i ekonomski
razvoj Bosne i Hercegovine, promociju demokratskog građanskog društva i postizanje
najviših standarda nastave i istraživačkog rada;
• odnosi se na visokoškolsku ustanovu koja realizira najmanje pet različitih studijskih
programa iz najmanje tri naučne oblasti – prirodne nauke, tehničke nauke, biomedicina i
zdravstvo, biotehničke nauke, društvene nauke i humanističke nauke.
Termin "visoka škola":
• ograničen je na visokoškolsku ustanovu koja je akreditirana za davanje diploma i stepena
prvog ciklusa, sa ciljevima koji uključuju pripremu i obuku pojedinaca za stručni,
ekonomski i kulturni razvoj Bosne i Hercegovine i promociju demokratskog građanskog
društva, te postizanja visokih standarda nastave i učenja;
• odnosi se na visokoškolsku ustanovu koja realizira najmanje jedan studijski program iz
jedne naučne oblasti i ispunjava druge uvjete u skladu sa zakonom.
Član 11.
Ne može se uskratiti ili ograničiti sloboda visokoškolskim ustanovama da:
• inoviraju načine za sticanje visokog obrazovanja u okviru svojih licenci i
• nude studijske programe za sticanje vještina potrebnih ili korisnih za ostvarivanje ciljeva
visokog obrazovanja.
3. Statut visokoškolske ustanove
Član 12.
Statut je osnovni akt visokoškolske ustanove kojim se uređuju pitanja značajna za obavljanje
djelatnosti ustanove.
Statut donosi senat uz prethodno pribavljeno mišljenje upravnog odbora visokoškolske ustanove.
Statut svake visokoškolske ustanove mora biti usaglašen s ovim Zakonom.
4. Tijela univerziteta i visoke škole
Član 13.
Tijela univerziteta su:
• upravni odbor,
• senat,
• rektor.
Univerzitet može imati organizacione jedinice, kao što su: fakulteti, akademije, visoke škole ili
naučni instituti, koje izvode nastavni, naučnoistraživački i umjetnički rad u jednoj ili više
obrazovnih i naučnih oblasti.
Organizacija i nadležnosti organizacionih jedinica bliže se utvrđuju statutom univerziteta.
Tijela visoke škole su:
• upravni odbor,
• senat,
• direktor.
5. Upravni odbor
Član 14.
Odgovornost za poslovanje licencirane javne visokoškolske ustanove nosi upravni odbor
univerziteta ili visoke škole (u daljnjem tekstu: upravni odbor).
Upravni odbor obavlja poslove utvrđene zakonom i statutom univerziteta, a naročito:
• daje mišljenje o statutu visokoškolske ustanove, te donosi opći akt o unutrašnjoj
organizaciji i sistematizaciji radnih mjesta i druge opće akte u skladu sa zakonom i
statutom visokoškolske ustanove;
• donosi odluku o osnivanju drugih pravnih lica, u skladu sa zakonom i statutom
visokoškolske ustanove;
• utvrđuje planove finansiranja i razvoja;
• donosi godišnji program rada visokoškolske ustanove, na prijedlog senata visokoškolske
ustanove;
• donosi finansijski plan i usvaja godišnji obračun;
• usmjerava, kontrolira i ocjenjuje rad rektora ili direktora u domenu finansijskog
poslovanja;
• rješava pitanja odnosa sa osnivačem;
• odlučuje o korištenju sredstava preko iznosa utvrđenog statutom visokoškolske ustanove;
• odlučuje o prigovoru zaposlenika na odluke tijela visokoškolske ustanove koji su u prvom
stepenu odlučivali o pravima, obavezama i odgovornostima zaposlenika iz radnog
odnosa;
• podnosi osnivaču najmanje jedanput godišnje izvještaj o poslovanju visokoškolske
ustanove;
• obavlja i druge poslove u skladu sa zakonom, aktom o osnivanju i statutom visokoškolske
ustanove.
Član 15.
Upravni odbor ima između sedam i jedanaest članova od kojih najmanje jednu trećinu imenuje
osnivač, a ostale imenuje senat te visokoškolske ustanove u skladu sa statutom.
Senat univerziteta imenuje i razrješava članove upravnog odbora na mandat od četiri godine, u
javnoj i transparentnoj proceduri javnog konkursa.
6. Senat visokoškolske ustanove
Član 16.
Odgovornost za akademska pitanja u visokoškolskoj ustanovi ima senat kao najviše akademsko
tijelo koje čine predstavnici akademskog osoblja i studenata.
Senat visokoškolske ustanove odlučuje o svim akademskim pitanjima, a posebno:
• odlučuje o pitanjima nastavne, naučne, umjetničke i stručne djelatnosti visokoškolske
ustanove;
• donosi statut visokoškolske ustanove uz prethodno pribavljeno mišljenje upravnog
odbora;
• donosi opće akte u skladu sa zakonom i statutom visokoškolske ustanove;
• donosi nastavne planove i nastavne programe dodiplomskog, postdiplomskog i
doktorskog studija;
• bira rektora i prorektora univerziteta, odnosno direktora visoke škole;
• bira akademsko osoblje na prijedlog naučno-nastavnog vijeća, odnosno
naučnoistraživačkog vijeća organizacione jedinice;
• imenuje komisije u postupku sticanja doktorata nauka;
• dodjeljuje počasna zvanja profesor emeritus te počasni doktor nauka;
• daje inicijativu upravnom odboru za organiziranje i ukidanje fakulteta i drugih
organizacionih jedinica na univerzitetu;
• obavlja i druge poslove u skladu sa zakonima i statutom visokoškolske ustanove.
Senat visokoškolske ustanove odlučuje o akademskim pitanjima na prijedlog stručnih tijela
organizacionih jedinica, kao i drugih tijela visokoškolske ustanove i predstavničkih tijela
studenata.
Najmanje 15 % članova senata su studenti, predstavnici studenata iz svakog ciklusa.
Broj članova, sastav i način rada senata utvrđuju se statutom visokoškolske ustanove.
7. Rektor univerziteta i direktor visoke škole
Član 17.
Univerzitetom rukovodi rektor, a visokom školom direktor, u skladu sa zakonom i statutom
visokoškolske ustanove.
Rektor univerziteta, odnosno direktor visoke škole, za svoj rad u domenu akademskih pitanja
odgovara senatu, a u domenu poslovanja upravnom odboru.
Rektor univerziteta, odnosno direktor visoke škole, obavlja poslove utvrđene zakonom i statutom
visokoškolske ustanove, a naročito:
• zastupa i predstavlja visokoškolsku ustanovu;
• organizira i rukovodi radom univerziteta, odnosno visoke škole i odgovoran je za
zakonitost rada;
• donosi pojedinačne akte u skladu sa zakonom i statutom visokoškolske ustanove;
• predlaže opće akte u skladu sa zakonom i statutom visokoškolske ustanove;
• predlaže tijelima visokoškolske ustanove mjere za unapređenje rada;
• predlaže upravnom odboru mjere za djelotvorno i zakonito obavljanje djelatnosti
visokoškolske ustanove;
• predlaže osnove planova rada i razvoja visokoškolske ustanove;
• predlaže upravnom odboru unutrašnju organizaciju i sistematizaciju radnih mjesta;
• izvršava odluke upravnog odbora i drugih tijela visokoškolske ustanove;
• odlučuje o korištenju sredstava do iznosa utvrđenog statutom visokoškolske ustanove;
• odlučuje o pravima, obavezama i odgovornostima zaposlenika iz radnog odnosa;
• podnosi upravnom odboru izvještaj o finansijskom poslovanju visokoškolske ustanove;
• naredbodavac je za izvršenje finansijskog plana;
• učestvuje u radu Rektorske konferencije Bosne i Hercegovine;
• obavlja i druge poslove u skladu sa zakonom i statutom visokoškolske ustanove.
Član 18.
Rektora javnog univerziteta bira senat na osnovu javnog konkursa.
Za rektora može biti izabran nastavnik u naučnonastavnom zvanju redovnog profesora koji
ispunjava uvjete za to zvanje na univerzitetu na kojem se prijavljuje.
Direktora javne visoke škole bira senat na osnovu javnog konkursa.
Za direktora javne visoke škole može biti birano lice koje ispunjava uvjete za nastavnika te
visoke škole.
Rektor, odnosno direktor bira se na mandat od četiri godine i može biti ponovo izabran.
8. Pravni subjektivitet i institucionalna autonomija
Član 19.
Osim ako zakonom nije drugačije propisano, svaka licencirana javna visokoškolska ustanova,
bilo univerzitet ili visoka škola, ima puni pravni subjektivitet u vezi s onim pitanjima koja su
predmet ovog Zakona, uključujući i ovlaštenja da:
• raspolaže i upravlja zemljištem i zgradama koje su u njenom vlasništvu, u skladu s
primjenjivim zakonima;
• prima i upravlja sredstvima iz bilo kojeg zakonitog izvora;
• određuje i ubire školarinu i druge naknade u skladu sa zakonom;
• zapošljava osoblje;
• sklapa ugovore za robe i usluge;
• ustanovljava pravne odnose sa studentima;
• osniva komercijalna preduzeća za obrazovne i istraživačke svrhe;
• sklapa sporazume s drugim visokoškolskim institucijama u Bosni i Hercegovini i
inozemstvu;
• sklapa ugovorne odnose s privrednim subjektima o javno-privatnom partnerstvu;
• ima druga ovlaštenja neophodna za djelotvorno obavljanje svojih funkcija.
Sva novčana sredstva dobivena iz budžeta, vlastiti prihodi, naplaćene školarine i novčana
sredstva iz drugih izvora pripadaju visokoškolskoj ustanovi i troše se u skladu sa zakonom,
statutom i usvojenim finansijskim planom.
Član 20.
Statut visokoškolske ustanove predviđa organizacionu strukturu unutar ustanove koju čine
jedinice koje mogu biti fakulteti, instituti, centri, akademije ili škole.
S ciljem promocije i osiguranja integracije akademskog, finansijskog i prostornog planiranja i
razvoja ustanove, godinu dana nakon stupanja na snagu ovog Zakona, takve jedinice neće imati
pravni subjektivitet nezavisno od ustanove. U prijelaznom periodu, od stupanja na snagu ovog
Zakona, fakulteti koji već imaju status pravnog lica u skladu sa sadašnjim propisima mogu taj
status zadržati, ali ne mogu stvarati finansijske obaveze van naznačenog prijelaznog perioda.
S ciljem promocije inicijative jedinica, statutom ustanove precizira se na koji način i u kojem
omjeru jedinice imaju akademska i finansijska ovlaštenja i preuzimaju odgovornost unutar
ustanove. Statutom se reguliraju pitanja u vezi s otvaranjem trezorskog podračuna organizacione
jedinice, način nastupa organizacionih jedinica na tržištu, način raspolaganja novčanim
sredstvima koja se ostvare na tržištu, donacijama ili na drugi način van budžetskog finansiranja.
Član 21.
Visokoškolske ustanove uživaju slobodu u nastavnom i naučnoistraživačkom radu u okviru
svojih licenci, bez miješanja organa javne vlasti.
Posebnim zakonom reguliraju se pitanja naučnoistraživačkog rada.
Naučnoistraživački rad na visokoškolskim ustanovama može se sufinansirati iz sredstava budžeta
institucija BiH i međunarodnih obaveza BiH, u skladu s važećim propisima na državnom nivou.
Član 22.
Visokoškolske ustanove, u skladu s odredbama ovog Zakona, imaju pravo:
• izabrati svoja upravna i rukovodna tijela i odrediti im mandat;
• urediti svoje strukture i aktivnosti vlastitim pravilima u skladu s ovim Zakonom, drugim
važećim zakonima i svojim statutima;
• izabrati nastavno i drugo osoblje;
• primati studente i odrediti metode nastave i provjere znanja studenata;
• samostalno razvijati i primjenjivati nastavne planove i programe i istraživačke projekte;
• u okviru raspoloživih finansijskih sredstava izabrati predmete koji će se predavati;
• na univerzitetima, dodjeljivati zvanja profesorima i drugom osoblju;
• odrediti kao službeni jezik, ili službene jezike, jedan ili više jezika konstitutivnih naroda
Bosne i Hercegovine.
Član 23.
Objekti licenciranih visokoškolskih ustanova su nepovredivi.
Bez odobrenja rektora univerziteta, direktora visoke škole ili lica koje su oni ovlastili, policija i
drugi organi za gonjenje i sprečavanje krivičnih djela nemaju pristup univerzitetu ili visokoj
školi.
Izuzetno, s ciljem sprečavanja krivičnog djela ili zaustavljanja izvršenja krivičnog djela mogu se
preduzeti neophodne mjere, s tim da se o preduzetim radnjama odmah obavijesti uprava
univerziteta, odnosno visoke škole.
9. Prava i obaveze akademskog osoblja
Član 24.
Svaka visokoškolska ustanova će u svoj statut ili ekvivalentni osnovni dokument unijeti i to da
akademsko osoblje uživa slobodu, u okviru zakona, da ispituje i testira stečeno znanje i da nudi
nove ideje i kontroverzna ili nepopularna mišljenja, a da se time ne izlaže opasnosti od gubitka
zaposlenja ili bilo koje druge privilegije koju eventualno u visokoškolskoj ustanovi uživa.
Pravo akademskog osoblja visokoškolskih ustanova na slobodu govora može biti ograničeno
samo zakonom.
Član 25.
Statut svake javne visokoškolske ustanove i osnovni dokument svake privatne visokoškolske
ustanove, kao uvjet za akreditaciju, sadrži i odredbe koje:
• osiguravaju osoblju slobodu organiziranja i okupljanja u skladu sa zakonom;
• štite osoblje od diskriminacije prema bilo kojoj osnovi, kao što su: spol, rasa, seksualna
orijentacija, bračni status, boja kože, jezik, vjeroispovijest, političko ili drugo mišljenje,
nacionalno, etničko ili socijalno porijeklo, povezanost s nekom nacionalnom zajednicom,
imovina, rođenje ili bilo koji drugi status.
Član 26.
Akademsko osoblje visokoškolskih ustanova ima pravo objavljivati rezultate svog istraživačkog
rada, u skladu s pravilima koje univerzitet ima u vezi s korištenjem prava na intelektualnu
imovinu u korist univerziteta i poštujući prava trećih lica.
10. Akademska zvanja
Član 27.
Visokoškolske ustanove dodjeljuju akademska zvanja, koja mogu biti nastavna, naučnonastavna
ili umjetnička.
Univerzitet dodjeljuje naučnonastavna i umjetnička zvanja, i to:
• redovni profesor
• vanredni profesor
• docent
• lektor
• viši asistent
• asistent.
Visoka škola dodjeljuje nastavna i umjetnička zvanja, i to:
• profesor visoke škole
• predavač visoke škole
• asistent.
11. Izbor akademskog osoblja
Član 28.
Minimalni uvjeti za izbor akademskog osoblja u naučnonastavna zvanja na visokoškolskoj
ustanovi su:
• asistent: odgovarajući univerzitetski stepen sa najmanje 240 ECTS bodova i najnižom
prosječnom ocjenom 8 ili 3,5;
• viši asistent: stepen drugog ciklusa (magisterij);
• lektor: stepen drugog ciklusa (magisterij);
• docent: naučni stepen doktora u datoj oblasti, najmanje tri naučna rada objavljena u
priznatim publikacijama, pokazane nastavničke sposobnosti;
• vanredni profesor: proveden najmanje jedan izborni period u zvanju docenta, te najmanje
pet naučnih radova objavljenih u priznatim publikacijama, objavljena knjiga i originalni
stručni uspjeh kao što je projekt, patent ili originalni metod, sve nakon izbora u zvanje
docenta, mentorstvo kandidata za stepen drugog ciklusa;
• redovni profesor: proveden najmanje jedan izborni period u zvanju vanrednog profesora,
najmanje dvije objavljene knjige, najmanje osam naučnih radova objavljenih u priznatim
publikacijama, sve nakon sticanja zvanja vanrednog profesora, te uspješno mentorstvo
kandidata za stepen drugog i trećeg ciklusa.
Član 29.
Minimalni uvjeti za izbor u umjetničkonastavna zvanja u koja se bira akademsko osoblje na
studijskim profilima na univerzitetu, ako je za nastavni predmet od naročitog značaja umjetnički
kriterij, su:
• asistent: završen stepen prvog ciklusa, s najmanje 240 ECTS bodova i prosječnom
ocjenom 8 ili 3,5;
• viši asistent: završen stepen drugog ciklusa, odnosno stepen prvog ciklusa i javno
predstavljeni oblici umjetničkog stvaralaštva;
• docent: završen stepen najmanje prvog ciklusa, veći broj javno predstavljenih oblika
umjetničkog stvaralaštva i pokazani rezultati u nastavnom radu;
• vanredni profesor: završen stepen najmanje prvog ciklusa, veći broj javno predstavljenih
oblika umjetničkog stvaralaštva, priznanja za uspješno djelovanje u odgovarajućoj oblasti
umjetnosti i pokazani rezultati u nastavnom radu;
• redovni profesor: završen stepen najmanje prvog ciklusa, veći broj javno predstavljenih
oblika umjetničkog stvaralaštva koji su značajno doprinijeli razvoju kulture i umjetnosti i
doprinos podizanju nastavnog i umjetničkog kadra.
Član 30.
Minimalni uvjeti za izbor u nastavna zvanja na visokoj školi su:
• asistent: završen stepen prvog ciklusa, s najmanjom prosječnom ocjenom 8 ili 3,5;
• predavač visoke škole: završen stepen drugog ciklusa i pokazana nastavna sposobnost;
• profesor visoke škole: završen stepen trećeg ciklusa i pokazana nastavna sposobnost.
Na visokoj školi nastavu mogu izvoditi i lica koja imaju zvanja redovnog profesora, vanrednog
profesora i docenta birana na univerzitetima.
Član 31.
Minimalni uvjeti za izbor u umjetnička zvanja na visokoj školi su:
• asistent: završen stepen prvog ciklusa, s najmanjom prosječnom ocjenom 8 ili 3,5.
• predavač visoke škole: završen stepen najmanje prvog ciklusa, javno predstavljeni oblici
umjetničkog stvaralaštva i pokazana nastavna sposobnost.
• profesor visoke škole: završen stepen prvog ciklusa, istaknuti javno predstavljeni oblici
umjetničkog stvaralaštva i pokazana nastavna sposobnost.
Na visokoj školi nastavu mogu izvoditi i lica koja imaju izbor na umjetničkonastavnim
predmetima na univerzitetima.
Član 32.
Prilikom izbora u isto ili više zvanje uzimaju se u obzir samo objavljeni radovi, knjige i rezultati
vlastitih istraživanja u primjeni, projekti, te mentorstva, odnosno javno predstavljeni oblici
umjetničkog stvaralaštva u vremenu od posljednjeg izbora.
Član 33.
Period na koji se bira akademsko osoblje na univerzitetu je:
• asistent na period od četiri godine bez mogućnosti reizbora;
• viši asistent na period od pet godina s mogućnošću ponovnog izbora isključivo ako
postigne stepen trećeg ciklusa;
• lektor na period od pet godina bez mogućnosti reizbora;
• docent na period od pet godina s mogućnošću ponovnog izbora;
• vanredni profesor na period od šest godina s mogućnošću ponovnog izbora;
• redovni profesor trajno.
Redovni profesor zaključuje ugovor o radu na neodređeno vrijeme.
Period na koji se bira akademsko osoblje na visokoj školi je:
• asistent na period od četiri godine bez mogućnosti reizbora;
• predavač visoke škole na period od pet godina s mogućnošću ponovnog izbora;
• profesor visoke škole trajno.
Akademsko osoblje zaključuje ugovor o radu s visokoškolskom ustanovom na određeno vrijeme,
i to na period na koji je izabran. Nakon isteka tog perioda visokoškolska ustanova dužna je
zaključiti novi ugovor o radu sa svakim članom akademskog osoblja koji je izabran u isto ili više
akademsko zvanje.
Član 34.
Izbor akademskog osoblja se u svim slučajevima vrši javnim konkursom, u skladu s kriterijima
određenim zakonom, statutom visokoškolske ustanove i općeprihvaćenim standardima u datoj
struci.
Član 35.
Zaštita prava akademskog i drugog osoblja visokoškolskih ustanova ostvaruje se u skladu sa
statutom i drugim aktima visokoškolske ustanove. Protiv konačne odluke visokoškolske ustanove
može se pokrenuti spor pred nadležnim sudom.
12. Prava i obaveze studenata
Član 36.
Studenti koji su primljeni i upisani u visokoškolsku ustanovu stupaju u ugovorni odnos s tom
ustanovom.
Studenti imaju sljedeća prava, koja mogu biti dodatno razrađena u statutu ustanove:
• prisustvovati svim predavanjima, seminarima i drugim oblicima nastave organiziranim u
okviru njihovih predmeta u skladu s njihovim položajem i zavisno od mogućnosti i drugih
oblika organizirane nastave;
• koristiti biblioteke i druge usluge za studente, koji se nalaze u ustanovi;
• učestvovati na izborima za studentska mjesta u studentskim predstavničkim i drugim
tijelima ustanovljenim u skladu sa statutom ustanove, i
• pravo na priznavanje i prijenos bodova između akreditiranih visokoškolskih ustanova u
Bosni i Hercegovini.
Član 37.
Studenti upisani na univerzitet ili visoku školu obavezni su:
• pridržavati se pravila koje je uspostavila ustanova;
• ukazivati dužno poštovanje prema pravima osoblja i drugih studenata;
• ukazivati dužnu i punu pažnju svom studiju i učestvovati u akademskim aktivnostima.
Član 38.
Statut ili ekvivalentni osnovni dokument svake visokoškolske ustanove sadrži odredbe koje:
• osiguravaju slobodu studenatima da, u skladu sa zakonom, ispituju i testiraju stečena
znanja i da nude nove ideje te kontroverzna i nepopularna mišljenja, a da se time ne izlažu
opasnosti od gubitka svog statusa ili bilo koje druge privilegije koju eventualno u ustanovi
uživaju;
• osiguravaju studentima, u skladu sa zakonom, slobodu govora, organizacije i okupljanja;
• štite studente od diskriminacije prema bilo kojem osnovu, kao što su: spol, rasa, seksualna
orijentacija, bračni status, boja kože, vjera, jezik, političko ili drugo mišljenje, nacionalno,
etničko ili socijalno porijeklo, povezanost s nekom nacionalnom zajednicom, imovina,
rođenje ili bilo koji drugi status;
• pružaju pravične i nepristrasne mehanizme rješavanja disciplinskih pitanja koja se tiču
studenata.
Član 39.
Studenti imaju pravo iznijeti svoja viđenja u pogledu kvaliteta nastave ili drugih usluga ustanove,
a statut sadrži odredbe za pravično rješavanje takvih pritužbi.
Okolnosti pod kojima studenti mogu biti ispisani iz akademskih ili disciplinskih razloga, kao i
žalbene procedure, razrađene su statutom ustanove.
Studenti imaju pravo osporiti pred nadležnim sudom sve konačne odluke visokoškolske ustanove
iz stava 2. ovog člana koje se na njih odnose.
Član 40.
Statut ili drugi osnovni dokument visokoškolske ustanove predviđa uspostavu studentskog
predstavničkog tijela.
Predstavničko tijelo zastupa interese studenata i daje doprinos društvenim, kulturnim,
akademskim ili fizičko-rekreativnim potrebama studenata, na osnovu demokratskih principa i u
skladu sa zakonom.
Studentska predstavnička tijela mogu osnovati asocijaciju studentskih predstavničkih tijela u
Bosni i Hercegovini, putem kojih se ostvaruje članstvo u međunarodnim organizacijama i
asocijacijama studenata.
Član 41.
Status studenta prestaje završetkom studijskog programa i dobivanjem stepena za koji se školuje,
ispisom iz visokoškolske ustanove prije završetka studija, odnosno kada student ne upiše narednu
godinu studija, ne obnovi upis u istu godinu u propisanom roku, a ne miruju mu prava i obaveze
studenta.
Status redovnog studenta može prestati i ako visokoškolska ustanova izrekne takvu disciplinsku
mjeru. Status redovnog studenta prestaje i kada redovni student dva puta obnovi istu studijsku
godinu i ne stekne uvjete za upis u višu godinu studija.